Home Zdrowie Łojotokowe zapalenie skóry – Przyczyny, objawy, leczenie

Łojotokowe zapalenie skóry – Przyczyny, objawy, leczenie

przez Patrycja Nowak
łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry to problem nie tylko natury estetycznej, ale przede wszystkim medycznej. Występują różne typy i objawy tej dolegliwości, a jej leczenie i właściwa pielęgnacja bywa dość trudna i czasochłonna. Poznajmy najważniejsze informacje o jej przyczynach, objawach i sposobach leczenia.

Na łojotokowe zapalenie skóry choruje nawet 2-5% całej populacji, jednak najczęściej występuje u mężczyzn, nastolatków w okresie dojrzewania oraz u niemowląt. Choroba objawia się stanem zapalnym obszarów skóry, na których rozwijają się gruczoły łojowe, które znajdują się w środkowej warstwie skóry w skórze właściwej. Największa ilość gruczołów łojowych znajduje się na skórze twarzy i pleców, szyi, głowy, klatce piersiowej, brzuchu, ramionach, rękach, nogach. Na skórze podeszew i dłoni nie ma gruczołów łojowych. Wydzielina z gruczołów łojowych jest mieszanką lipidów inaczej zwana sebum, które są konieczne dla prawidłowego funkcjonowania skóry, czyli jej nawilżenia, utrzymania elastyczności i tworzenia przeciwbakteryjnej bariery ochronnej.

Rodzaje łojotokowego zapalenia skóry

Problemy dermatologiczne często wiążą się z wieloma różnymi przyczynami i mogą objawiać się w różnej postaci. W zależności od rodzaju łojotoku należy zastosować odmienne metody pielęgnacji.

  • Tłusty łojotok

Tłusty łojotok jest najczęstszym typem tej choroby skóry. Charakteryzuje się zwiększonym wydzielaniem łoju i zmianami mikroflory skóry. Bardzo typowe dla tłustego łojotoku jest zaczerwienienie lub małe grudki czerwonawe z oleistym połyskiem i jasno określonymi granicami.

Gdy łojotok zwiększa poziom wolnych kwasów tłuszczowych, skóra twarzy staje się lśniąca, szorstka, z powiększonymi porami. Z łatwością tworzy zaskórniki i trądzik. Jeśli płynny łojotok wpływa na skórę głowy, włosy bardzo często wyglądają na bardzo brudne, ze splątanymi pasmami.

Brak równowagi w składzie wydzielany skóry zmniejsza jej właściwości ochronne i prowokuje do rozmnażania się mikroorganizmów. Zewnętrznie łojotok może objawiać krostkową erupcją na przewodach gruczołów łojowych, zaskórnikach, oraz dużymi sklejonymi żółtawymi płatami.

  • Suchy łojotok

Suchy łojotok jest często obserwowany u małych dzieci, ponieważ rozwinęły one niewystarczającą ilość wydzieliny skóry. U osób dorosłych sucha postać łojotokowego zapalenia skóry występuje znacznie rzadziej. Charakteryzuje się zmniejszeniem produkcji łoju skórnego, suchością, pęknięciami i nadmiernym złuszczaniem skóry, a także uczuciem zwężenia, które jest zwiększone w wyniku kontaktu z wodą. Włosy na głowie są przerzedzone, kruche i rozdwojone. W niektórych przypadkach nawarstwienie zachodzi na siebie, tworząc nieestetyczną skorupę. Bardzo często na skórze pojawiają się różowe i czerwone plamki.

  • Mieszany łojotok

Mieszany łojotok charakteryzuje się jednoczesnym występowaniem suchego łojotokowego zapalenia skóry głowy głowy i tłustym na powierzchni.

Łojotokowe zapalenie skóry – Objawy

Łojotokowe zapalenie skóry może rozwijać się zarówno na obszarze skóry głowy, jak i na tułowiu. Łojotok głowy może objawiać się stanem zapalnym skóry głowy, brwi, rzęs, granicy wzrostu włosów, fałdów nosowo-wargowych, zewnętrznych kanałów słuchowych i okolic uszu. U mężczyzn jest często zlokalizowany w obszarze wzrostu brody i wąsów.

Również wysypka łojotokowa może powstawać na klatce piersiową i naturalnych fałdach ciała, np. w takich miejscach jak pachy, pachwina, brzuch i gruczoły sutkowe. Łojotok twarzy i ciała objawia się czerwonymi plamami, któremu towarzyszy świąd i łuszczenie, uczucie pieczenia, a nawet pojawienie się grudek, które łączą się w płytki o kształcie pierścieniowym. Płytki mają wyraźne granice, grudki pokrywają się tłuszczowymi żółtawymi łuskami. Wraz z rozwojem choroby, na skórze pojawiają się jasne żółte łuski, stany zapalne rozprzestrzeniają się na dużym obszarze powierzchni skóry i przeradzają w infekcję bakteryjną.

Łojotokowe zapalenie skóry głowy charakteryzuje się odrywaniem białawych łusek, które można pomylić z dużym łupieżem. Jednak w przeciwieństwie do łupieżu łojotokowi towarzyszy swędzenie skóry, a zmiany są wyraźnie widoczne. Wielu pacjentów kojarzy suchość skóry głowy z pojawieniem się łupieżu, dlatego rzadko myją włosy. Niestety, ta taktyka zamiast pożądanego rezultatu prowadzi tylko do akumulacji łusek łojotokowych, tworzenia gęstej skorupy oraz zapalenia skóry głowy i gruczołów łojowych. Odmowa leczenia prowadzi do przerzedzania się włosów i łysienia.

Łojotok głowy u niemowląt występuje zwykle w wieku ok. 3 miesięcy. Jest to gęsta, żółta skorupa, łatwo usuwana olejem roślinnym. Zwykle nie przeszkadza dzieciom. Jednak połączenie wysypki skórnej z biegunką i niedowagą u noworodków wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej, ponieważ może to wskazywać na obecność poważniejszej choroby.

Środki zaradcze

Łojotokowe zapalenie skóry twarzy wymaga szczególnej uwagi, ponieważ jest to nie tylko problem medyczny, ale także poważny problem estetyczny. Na czas leczenia należy zrezygnować z używania kosmetyków, ponieważ mogą one powodować podrażnienie i reakcję alergiczną. Mężczyznom cierpiącym na łojotok skóry twarzy nie zaleca się golenia za pomocą ostrzy. Depilacja powinna być delikatna, raz na 2-3 dni i z użyciem golarki elektrycznej.

Terapia powinna mieć na celu wyeliminowanie nie tylko aktywności grzybowej, ale także procesu zapalnego, objawiającego się czerwonymi plamami i swędzeniem. W tym celu stosuje się najczęściej żele i kremy z hialuronianem, cynkiem oraz witaminą B5.

Po przejściu ostrego stanu zapalnego korzystne jest zastosowanie terapii na bazie składników naturalnych. Leczenie ma na celu wyeliminowanie efektu swędzenia i łuszczenia, a także zapobiegania chorobom łojotokowym. Do środków leczniczych należą oleje roślinne – drzewo herbaciane, siemię lniane, oliwa, słonecznik, migdał, a także wywary ziołowe. Ponadto zaleca się, aby pacjenci stosowali środki do mycia, które nie zawierają mydła, ponieważ zakłócać może ono pracę gruczołów łojowych.

Środowisko ma również znaczący wpływ na skórę, zwłaszcza przy łojotokowym zapaleniu skóry. W gorącym i wilgotnym klimacie gruczoły łojowe wytwarzają więcej wydzielin, co stwarza lepsze warunki do rozmnażania grzybów. W przypadku tego rodzaju problemów w domu najlepiej używać osuszaczy powietrza. Również pacjenci cierpiący na łojotokowe zapalenie skóry nie powinni odwiedzać saun i kąpielisk.

Leczenie i zapobieganie łojotokowemu zapaleniu skóry

W ostrym okresie dermatolog zazwyczaj przepisuje preparaty farmakologiczne o zastosowaniu wewnętrznym. Czas trwania leczenia określa lekarz, ale najczęściej trwa to ok. 1-2 tygodnie. Jeśli pacjent ma łojotok skóry głowy, lekarz często zaleca stosowanie specjalnych szamponów, które walczą nie tylko z infekcją grzybiczą, ale także z obrzękiem, stanem zapalnym i świądem.

W niektórych przypadkach lekarz może przepisać leki hormonalne. Osoby z łojotokowym zapaleniem skóry powinny zachować specjalną dietę, normalizującą metabolizm. Odpowiednia dieta opiera się zwykle na chudym mięsie, świeżych warzywach i produktach mlecznych. Pacjent nie powinien w czasie leczenia jeść smażonych, pikantnych, tłustych, słonych potraw, a także spożywać węglowodanów i pić alkoholu. W leczeniu i zapobieganiu łojotokowemu zapaleniu skóry stosuje się również fizjoterapię. Obejmuje ona najczęściej krioterapię i kriomasaż, terapię magnetyczną i laserową dotkniętych obszarów.

 

Źródła:

  1. https://www.medicinenet.com/seborrheic_dermatitis/article.htm#is_seborrheic_dermatitis_contagious
  2. https://www.webmd.com/skin-problems-and-treatments/seborrheic-dermatitis-medref#1

Podobne artykuły

Zostaw komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.